Sekretarz królowej i staropolski poeta z naszych stron
Data rozpoczęcia: 2022-05-09
Data zakonczenia:
Człowiek o niebywałej osobowości i wielkich zdolnościach. Taki był arcybiskup Andrzej Krzycki. 10 maja przypada 485. rocznica jego śmierci, a w lipcu - 540. rocznica urodzin.
Urodził się 7 lipca 1482 r. w Krzycku Małym. W drodze do edukacji pomógł mu będący kanonikiem poznańskim brat Mikołaj oraz wuj Piotr Tomicki. Edukował się we Włoszech, a później - dzięki protekcji wuja - trafił na dwór biskupa poznańskiego Jana Lubrańskiego. Dość szybko poznano się na jego wiedzy i zdolnościach.
W 1512 r. został osobistym sekretarzem królowej Bony, wielkim zaufaniem darzył go również król Zygmunt Stary. Pozycja Andrzeja Krzyckiego na dworze była niezachwiania.
Dzięki m.in. staraniom Bony Sforzy otrzymał kluczowe stanowiska kościelne w Krakowie i Poznaniu, co pozwoliło mu na stabilizację finansową. W 1522 r. przypadło mu biskupstwo przemyskie, a co za tym poszło - prawo zasiadania w senacie.
Dużo podróżował z królem Zygmuntem Starym, dla Rzeczpospolitej załatwił wiele spraw. W 1527 r. został biskupem płockim, następnie arcybiskupem gnieźnieńskim oraz prymasem Polskim.
Andrzej Krzycki był nie tylko duchownym, sekretarzem i dyplomatą, ale też mecenasem sztuki i poetą tworzącym po łacinie. Mimo zajmowania ważnych stanowisk nie zarzucił pisania. Wręcz przeciwnie. Był autorem utworów piętnujących szlachtę i księży. Uważał, że jedynie król Zygmunt Stary jest w stanie cokolwiek zmienić w kraju.
Andrzej Krzycki zmarł 10 maja 1537 r. w Krakowie, pochowany został w Gnieźnie.
Więcej na jego temat przeczytasz w Leszczyńskiej Bibliotece Cyfrowej.
Łukasz Domagała