Stanisław Grochowiak
(1934–1976)

Urodził się 24 stycznia 1934 r. w Lesznie. Tu spędził dzieciństwo i wczesną młodość. Po wojnie uczył się w Szkole Podstawowej nr 1 przy Al. Krasińskiego i Liceum Ogólnokształcącym przy ul. K. Kurpińskiego, gdzie w 1951 r. zdał, bardzo dobrze, egzamin dojrzałości. W tym samym roku debiutował wierszami „Ave Maryja” i „Notuję deszcz...”, opublikowanymi w piśmie „W młodych oczach” (dodatek do „Słowa Powszechnego” nr 335). Po krótkim okresie pracy w różnych miejscach wyjechał do Wrocławia, gdzie w sierpniu 1953 roku podjął pracę redaktora działu kulturalnego we Wrocławskim Tygodniku Katolików. W roku 1955 zamieszkał w Warszawie i został redaktorem w Instytucie Wydawniczym PAX. Współpracował z grupą literacką „Współczesność”.

Debiutował: poetycko „Balladą rycerską” (1956 r.), prozatorsko „Plebanią z magnoliami” (1956 r.). Przez całe życie związany był z czasopismami, pełniąc w redakcjach rozmaite funkcje. Jego nazwisko łączy się z wieloma tytułami: „Nową Kulturą”, „Kulturą”, „Poezją”, „Miesięcznikiem Literackim” oraz przede wszystkim „Współczesnością”, której w 1959 r. był redaktorem naczelnym. W 1961 roku debiutował jako autor utworów dramatycznych słuchowiskiem „Garść prochu”, nadanym w programie Teatru Polskiego Radia.

Zmarł 2 września 1976 r. w Warszawie, pochowany w Warszawie na Powązkach.