„Nieoswojony fenomen kobiecej odmienności”
Data rozpoczęcia: 2020-07-07
Data zakonczenia:
Kto chce, bym go kochała, nie może być nigdy ponury
i musi potrafić mnie unieść na ręku wysoko do góry…
(Maria Pawlikowska-Jasnorzewska, Poezje, Warszawa 1958)
Maria Pawlikowska-Jasnorzewska
(24.11.1981 - 09.07.1945),
Mija 75 lat od śmierci polskiej poetki i dramatopisarki.
W podstawie wrażliwości Pawlikowskiej znajdziemy najczulsze notowanie wszystkiego, co wyłaniają podświadome stany duszy. Każdy nastrój, mgławicowy obraz, wszelkie irracjonalne połączenia zjawisk mają prawo głosu, gdy bowiem dochodzą do świadomości poetki, czyhają na nie kunsztowne metafory, tajemnicze, pełne wdzięku i zalotności uśmiechy, figlarne zestawienia, bogate i przepyszne szaty obrazów, niespodziewane porównania, niekiedy kształty wywrócone na opak. Pisał Jan Lorentowicz, polski krytyk teatralny, publicysta, prezes Polskiego Pen Clubu.
„Poezja była jej naturalnym sposobem myślenia. Myśl spekulatywna była jej całkowicie obca, nigdy nie pisała publicystyki, powieści, krytyki literackiej… Zwracano się do niej o napisanie zwykłej recenzji – nie pisała. Poezja, dramat (też przeważnie wierszem). Jeśli proza – to poetycka, jak w późniejszych „Szkicownikach”… I prace plastyczne. Co jakiś czas, dla własnej przyjemności, w podarunku. […] Była tylko poetką. To znaczy: aż poetką, bo to zaszczytny tytuł. Nieoswojony fenomen kobiecej odmienności. Wrażliwość, wdzięk, samoobserwacja…”
Źródło: Anna Nasiłowska, Maria Pawlikowska-Jasnorzewska czyli Lilka Kossak. Biografia poetki, Toruń 2010
Proponowane tytuły poetki oraz inne poświęcone jej życiu i twórczości, znajdują się w księgozbiorze biblioteki. Zapraszamy do wypożyczeń.